دلایل کاهش محبوبیت حزب حاکم ترکیه چیست؟
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۴۵۷۶۴
احمد تاشگتیرن از روزنامه نگاران محافظ ترکیه، معتقد است که حزب عدالت و توسعه، باید با بررسی روند کاهش آراء در چند سال اخیر، به اصلی‌ترین دلایل افول خود پی ببرد. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، رقابت احزاب و جریانات سیاسی ترکیه و برگزاری صدها و شاید هزاران کمپین تبلیغاتی در 81 استان ترکیه ادامه دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
احمد تاشگتیرَن از روزنامه نگاران محافظه کار ترکیه، معتقد است که حزب عدالت و توسعه یا آک پارتی، باید با بررسی روند کاهش آراء در چند سال اخیر، به اصلی ترین دلایل افول خود پی ببرد. او قبلاً از طرفداران اردوغان بود اما حالا چند سالی است که به اتفاق چند تن از دیگر ستون نویسان محافظه کار ترکیه در روزنامه قرار، از سیاست های او انتقاد می کند. متن زیر، از ستون امروز احمد تاشگتیرَن برداشته شده و در آن، وضعیت حزب حاکم ترکیه و دلایل افول محبوبیت این حزب مورد بررسی قرار گرفته است.
دلایل فراز و فرود حزب اردوغان
من واقعاً نمی دانم، آیا آک پارتی دلایل افول و کاهش آرای خود از 47 درصد به 40 درصد در انتخابات ژوئن 2015 را به دقت بررسی کرده است؟ نمی دانم آیا حزب عدالت و توسعه توانست بفهمد که چرا در نوامبر همان سال افزایش آرا داشت و توانست خود را به رای 49 درصد برساند یا نه.
باور کنید این را هم نمی دانم، آیا آک پارتی دلایل را به روشنی بررسی کرد و توانست بفهمد که چرا در دور اول انتخابات محلی در استانبول در 2019 میلادی، نتیجه را با اختلافی در حد 14 هزار رای به امام اوغلو واگذار کرد اما پس از چانه زنی و برگزاری مجدد انتخابات، امام اوغلو با اختلاف 800 هزار رای برنده شد؟ حزب حاکم، نهاد عالی انتخابات را تحت فشار قرار داد و انتخابات را مجدداً برگزار کردند تا شاید بن علی یلدرم نامزد مورد حمایت اردوغان برنده شود. اما دیدیم که امام اوغلو، با نتیجه ای به مراتب کوبنده تر، برنده شد. واقعاً کنجکاوم که بدانم، آیا شورای عالی سیاست گذاری حزب عدالت و توسعه، به دنبال کشف این دلایل رفته است یا نه.
من شکی ندارم که نام رجب طیب اردوغان به خودی خود، یک برند است. به عبارتی دیگر، طیب اردوغان مهمترین یا حتی تنها عامل پیروزی حزب عدالت و توسعه در همه ادوار انتخابات بوده است. اما آیا این احتمال وجود ندارد که «استفاده بیش از حد» یا «استفاده نادرست و غیرضروری» از این برند، به حزب مزبور لطمه بزند؟
در انتخابات ژوئن 2015 میلادی، اردوغان حق نداشت در مقام رئیس جمهور، از مشی حزبی تبعیت کند. با این وجود، او قوانین را زیر پا نهاد و برای تبلیغ آک پارتی به خیابان ها آمد. نتیجه چه شد؟ جامعه به این موضوع واکنش نشان داد. جامعه ترکیه به این جمع بندی رسید: رئیس جمهوری که بیطرف نیست و برای منافع حزبی تبلیغ می کند، چارچوب قانون اساسی و مقام «نماینده وحدت ملت» را زیر پا گذاشته و شایان اعتماد نیست. به همین دلیل، رأی حزب حاکم و اردوغان، پایین آمد. در مقطع بعدی چه شد؟ در ماه نوامبر، اردوغان به خیابان ها نیامد و شعار نداد. احمد داود اوغلو به عنوان نخست وزیر کار انتخابات را انجام داد. حوادث تروریستی نیز رخ داد و نیروهای مسلح ترکیه، با تمام قدرت، جنگیدند به همین دلیل آرای آک پارتی دوباره بالا رفت و به 49 درصد رسید.
زمانی که نوبت به انتخابات شهرداری های ترکیه در سال 2019 رسید، اردوغان در مسیر اصلاح قانون اساسی و رفاقت با دولت باغچلی، استانبول را «عشق من» نامید و با تمام قدرت، از رفیق قدیمی اش بن علی یلدرم حمایت کرد. اما یک چهره کمتر شناخته شده به نام اکرم امام اوغلو، توانست به پیروزی برسد.
ولی اردوغان نتیجه را نپذیرفت! او بار دیگر به میدان ها آمد. او طوری در میدان راه می رفت و داد می زد که گویی خود او کاندید شده بود! اردوغان برای پیروزی یلدرم، از تمام امکانات دولت، رسانه و از همه چیز استفاده کرد. طیب بیگ در 39 منطقه استانبول، تجمع برگزار کرد. اما نتیجه نگرفت و این بار 800 هزار اختلاف بر خلاف میل طیب بیگ به صندوق ریخته شد.
نمی دانم، آیا طیب بیگ به دلایل این شکست اندیشیده است؟ آیا بهتر نبود او در مقام رئیس جمهور، در گوشه ای بایستد و بازی را نظاره کند؟ نکته مهم اینجاست که در داخل حزب عدالت و توسعه و در تیم حلقه نخست اطرافیان اردوغان، کسی جرات نکرد به او بگوید: رئیس! جامعه، این برخوردهای تحمیلی و قهرآمیز شما را هضم نمی کند و واکنش منفی نشان خواهد داد.
پس از مرور خطاهای ادوار گذشته اردوغان و حزب عدالت و توسعه، اجازه بدهید برسیم به وضعیت امروز…. آیا رفتار طیب بیگ در انتخابات فعلی، مبتنی بر تجربه، عبرت و تصمیمات جدید است؟ خیر.
او تمام دکمه ها را فشار می دهد! از مردم می خواهد باز هم به او اعتماد کنند و برای حفظ قدرت، از تمام امکانات دولت، به نفع خود و حزب خود، استفاده می کند. این یعنی تکرار همان اشتباه قبلی! جامعه چه خواهد گفت؟ واکنش مردم چه خواهد بود؟ بگذارید به شما بگویم: هنوز هم کسانی هستند که به اردوغان بگویند: بله رئیس! حق با شماست! اما بخشی از جامعه، به عنوان مثال، رای اولی ها و جوانان موسوم به نسل «زد» به آن راحتی به اردوغان پاسخ مثبت نمی دهند.
دیدید که در سخنرانی محرم اینجه، چند جوان کم سن و سال، در اوج اعتماد به نفس، در برابر او ایستادند و به سخنان او اعتراض کردند. کسانی که به اهمیت حیاتی عدالت باور دارند، به رفتارهای اردوغان معترض هستند و حالا که حزب حاکم و شخص رئیس جمهور، همه رسانه ها را در خدمت اهداف خود به کار می برند، نسل جدید، برنامه و اطلاعات خود را از فضای مجازی می گیرد و توان و هزینه کلان تیم رسانه ای تیم اردوغان و آکپارتی، بی اثر می شود!
کسی نیست به اردوغان بگوید غذای تکراری، مخاطب را منزجر و بیزار می کند؟ اگر قرار باشد همه کانال ها، فقط صدا و تصویر اردوغان را پخش کنند، حزب حاکم به نتیجه نخواهد رسید و اتفاقاً این رفتار، مخاطبین را دفع می کند. حالا کار اردوغان و حزب عدالت و توسعه به جایی رسیده که محتاج حمایت احمد جبه لی شده است. همان چهره جنجالی طریقت. همان فردی که حواشی اجتماعی بسیاری دارد و آدم خوشنامی نیست. اگر حزب عدالت و توسعه که روزگاری 49 درصد رای مردم را در اختیار داشت، به حمایت چنین چهره بدنام و حاشیه داری محتاج شده، فقط باید ابراز تاسف کرد. چیز دیگری نمی توان گفت.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: ترکیه اردوغان حزب عدالت و توسعه امام اوغلو دلایل افول آک پارتی حزب حاکم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۴۵۷۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نگرانی از کاهش سطح دینداری و افزایش بی اعتمادی در جامعه در یادداشت عباس عبدی
به گزارش خبرآنلاین عباس عبدی در اعتماد نوشت:پیمایش ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان که در آبان ماه گذشته انجام و اتفاقا زیرنظر و با مدیریت کلان نیروهای طرفدار وضع موجود اجرا شد، نشان می‌دهد که گرایش به دینداری به عنوان مهمترین هدف رسمی حکومت در همه زمینه‌ها، با افول و تغییری کیفی و کمی نسبت به گذشته روبه‌رو شده است. حجاب فقط یکی از نمودهای آشکار آن است.
تقلیل جایگاه نهاد دین نزد مردم و نیز تمسک به مناسک سطحی و بی‌ارتباط با دین و تقویت و رشد خرافه‌های دینی به جای حقیقت دین، آشکارتر از آن است که قابل انکار باشد.
در واقع این فرآیند از متولدین دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ در حال سرایت به نسل‌های قبل نیز هست. نه اخلاقیات، نه معنویات، نه عبادات و نه نهاد مرجعیت دین، هیچ کدام در جایگاه گذشته قرار ندارند، سهل است که به شدت افول کرده‌اند و با وضعیت موجود قابل احیا نیز نیستند.
درباره عدالت و رفع تبعیض و فقدان فساد چه چیز جدیدی می‌توان گفت که تاکنون گفته نشده باشد؟ استقلال قضایی و بی‌طرفی کیفری رکن رکین عدالت است که در فقه و سیاست‌های اسلامی تاکید شده است و بازتاب وجود این ویژگی را در هر جامعه‌ای می‌توان در نبود فساد و رواج شفافیت و پاسخگویی و حاکمیت قانون دید که متاسفانه هیچ کدام آنها در جامعه ما در سطحی نیستند که رضایت خاطر مردم را فراهم کند.
نمونه‌های فسادی که در ماه‌های گذشته دیده شده است، مو را بر تن شنونده سیخ می‌کند. مساله 3.7 میلیارد دلار چای دبش که به نظر می‌رسد از دستور کار اطلاع‌رسانی رسمی خارج شده، نشان‌دهنده عمق فاجعه است. مساله‌ای که پیرامون آقای صدیقی پیش آمده و هیچ اطلاع‌رسانی رسمی و نیز بدون ابهامی، درباره موارد گوناگون آن نمی‌شود و مشمول برخورد مومنانه شده؛ هر دو مورد ابعاد جدیدی را در این‌گونه مسائل آشکار کرده است که در گذشته به تصور افراد هم در نمی‌آمد.
شنیده‌های فراوانی از این نوع فسادها وجود دارد که به علت عدم شفافیت و فقدان پاسخگویی داده‌های جزیی آن به آگاهی عمومی نمی‌رسد.
کجاست آن آرمان‌های عمومی سال ۱۳۵۷ که عدالت علی را آرزو می‌کرد و نهج‌البلاغه معیار عملکردهای رسمی بود؟ وضع کنونی جامعه با آن آرمان‌ها فرسنگ‌ها فاصله دارد. شاید همه امیدها به مهمترین نقطه قوت جامعه و انقلاب ایران، یعنی مشارکت عمومی ختم شود که آن نیز در جریان سه انتخابات اخیر زایل شد و تصور نمی‌رود که بدون تحولی جدی در سیاست‌های داخلی، این ویژگی نیز قابل بازسازی و احیا باشد.
در نتیجه با وضعیتی هستیم که همه به آن اعتراض دارند و ضمنا چشم‌اندازی نیز پیش روی جامعه گشوده نمی‌شود. نهادهای اصلی جامعه شامل دولت، خانواده، اقتصاد، رسانه، آموزش و دین به شدت ناکارکرد و حتی کژکارکرد هستند. از میان نهادهای فوق به ترتیب دین، آموزش و رسانه در وضعیت بسیار ضعیفی قرار دارند. نهاد اقتصاد همچنان فعال و دارای پایه‌های قوی، ولی فاقد چشم‌انداز امیدبخش است. نمونه آن سرمایه‌گذاری و بهره‌وری اقتصادی است.
این دو پایه رشد اقتصادی و رفاه هستند. هر دو عامل در جا زده و تکان جدی نمی‌خورند. نهاد خانواده بار کاستی‌های نهادهای دیگر را به دوش نحیف خود می‌کشد. لطفا توجه کنید! اتفاقا یکی از علل پرهیز از شکل‌گیری این نهاد (ازدواج و فرزندآوری) همین سنگینی بار آن است. نهاد دولت نیز وضعیت دوگانه‌ای دارد. از حیث سخت‌افزاری و امنیت اعم از داخلی و خارجی کارکرد خود را کمابیش انجام می‌دهد، هر چند شواهدی از ضعف در این زمینه هم دیده می‌شود، ولی از حیث نرم‌افزاری، از جمله برنامه‌ریزی توسعه، سیاستگذاری برای پیشرفت و رفاه و اجرای سیاست‌های لازم برای آنها و فعال کردن نهادهای زیرمجموعه خود یا تحقق اهداف تعیین شده مثل سند چشم‌انداز در شرایط غیرکارکردی قرار دارد.
ادامه روند کنونی موجب ناپایداری بیشتر خواهد شد. این سیاست‌ها عموما مبنی بر تخیلات و فشار و تقابل با جامعه است. شاید بتوان با تسلط سخت‌افزاری و توسل به زور مردم و زنان را مجبور به انجام یا تن دادن به برخی رفتارها کرد ولی از این طریق نه عقیده آنان مطابق ارزش‌های رسمی می‌شود، سهل است که مخالف‌تر هم می‌شوند و نه حتی جامعه بهتری ساخته خواهد شد. به‌طور قطع نتیجه حاصل از توسل به چنین سیاست‌هایی خلاف اهداف اولیه خواهد بود.
23302
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901574
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت